*การเล่นดนตรีเก่งไม่ใช่เกิดจากพรสวรรค์ แต่มันได้มาจากการฝึกซ้อม
อีกอย่างนึงที่ผมชอบทำก็คือการ Fitness ตอนเด็กๆผมอ้วนมาก แล้วมันเป็นเหมือนปมด้อยที่ตัวเองอ้วน ก็กินเข้าไปเองอะ โทษใครไม่ได้ โตขึ้นมาเลยฝันอยากมีหุ่นดีๆ ซึ่งตอนนี้ก็ยังอยู่ในกระบวนการทำความฝันให้เป็นจริง
ผมเล่นฟิตเนสมาตั้งแต่ประมาณ ม.5 และ ป่านนี้ปี2 หุ่นผมน่าจะเทพไปแล้วถ้าจริงจัง, เล่นถูกวิธี, กินถูกวิธีและสม่ำเสมอ แต่ที่ผมใช้เวลานานเพราะ ผมหัดเรียนรู้ด้วยตัวเองทุกอย่างตั้งแต่เริ่ม ระยะเวลาที่ผ่านมาผมได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของร่างกายมาตลอดสรุปได้ว่า Action = Reaction ถ้าออกกำลังคุณก็มีหุ่นที่ดี ถ้ากินแต่ของไม่มีประโยชน์คุณก็อ้วน และการที่จะมีหุ่นดีๆอย่างนายแบบ หรือพวกนักเพาะกายได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ใครๆก็ทำได้ถ้าคุณไม่มีระเบียบวินัยอย่างจริงจัง พวกนี้มีตารางการใช้ชีวิตในแต่ละวันที่เข้มงวดมาก เพื่อให้ได้กล้ามเนื้อที่สวยงาม ทั้งเรื่องการกินที่ต้องคำนวนปริมาณ Protein Carb Fat ต้องชั่งน้ำหนักอาหารทุกอย่างก่อนกิน งดขนมหวาน ของทอด ของมัน น้ำหวาน น้ำตาล แม้กระทั่งน้ำยังห้ามกินช่วงก่อนแข่ง ไหนจะตารางฝึกเล่นกล้ามอีก เยอะแยะมากมาย สิ่งสำคัญคือ แรงผลักดันและความต่อเนื่องในการทำ
*พวกกล้ามใหญ่ไม่ได้โง่ แต่เป็นพวกที่เสมอต้นเสมอปลายและตั้งใจในการทำเป้าหมายของตัวเอง
สุดท้ายแล้วกิจกรรมต่างๆที่ผมชอบทำมันสอนอะไรหลายๆอย่างในการใช้ชีวิต ว่าชีวิตเราควรมีเป้าหมาย มีสิติ คิดให้ลึก ศึกษาให้ดีและที่สำคัญคือการลงมือทำ เมื่อคิดศึกษาแต่ไม่ลงมือทำ มันก็เป็นเพียงสิ่งลมแล้งๆ เพราะ Action = Reaction พี่กันกล่าวไว้ อย่างน้อยถ้าเราทำแล้วมันผิดเพราะเรายังกระจอก กลับไปแก้ไขและสู้ใหม่อีกครั้ง อดทนอย่าท้อแท้ คนจะรวยไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าคนอื่นทำได้เราก็ต้องทำได้ มีวินัยและหมกมุ่นในการทำต่อไป สักวันความฝันต้องเป็นจริง
ชอบๆ เขียนได้ดี เท่จริงๆ
ตอบลบ