Day 17 คำสอนของพ่อ by Nutty

หลังจากวันนั้นที่นัตตี้ได้สัญญากับท้อปว่าจะตั้งใจทำงาน เราก็ทำสัญญาได้สำเร็จจริงๆ งานของพวกเราเดินหน้าเร็วขึ้นมากหลังจากที่วนอยู่ที่เดิมมานาน ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาเนี่ย งานไม่เดินเลย ก็ถือซะว่าเป็นช่วงพักผ่อนไปละกันนะ ช่วงเปิดเทอมเลยต้องชดใช้กรรมที่ได้พักผ่อนไปแล้วทดแทนกันไป มันมีประโยคหนึ่งที่น่าประทับใจ ท้อปบอกว่าดีแล้วที่ตั้งใจได้แบบนี้ ไฟที่เคยดับกลับลุกโชนขึ้นมาก็ให้คงอย่างนั้นไว้ เราอาจจะยังไม่ได้ dedicate เวลาของเราแบบสุดๆ แต่ให้มองว่าวันนี้เรามาได้ไกลกว่าเมื่อวาน เราดีกว่าเมื่อวาน ลองทำแบบนี้ดูซักเดือน แล้วสังเกตดูว่าเรามาได้ไกลแค่ไหน มันเหมือนกับว่าทุกวันเราได้เก็บเลเวลทีละนิดๆให้ตัวเราเอง เก็บทีละเล็กทีละน้อยจนกลายเป็นตัวหัวหน้า เราก็รู้สึกสนุกกับสิ่งที่ทำนะ ถึงมันจะเหนื่อยบ้าง แต่ทำไปก็ไม่คิดอะไรมาก ยิ่งคิดว่าเหนื่อยเรายิ่งเหนื่อย บางทีร่างกายเราอาจจะยังไหว แต่พอเราพูดว่าเหนื่อยกลายเป็นร่างกายเหนื่อยเฉยเลย แต่จริงๆเป็นแค่ใจเราเท่านั้นที่เหนื่อยทั้งๆที่ร่างกายยังไหวอยู่ การทำงาน2คนมันก็สนุกไปอีกแบบ ได้ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ปัญหา ช่วยกันฝัน ช่วยกันตัดสินใจ มันเหมือนการถ่วงดุลอำนาจการตัดสินใจ บางทีเราคนเดียวตัดสินใจอะไรบางอย่างอาจจะมีการbias เกิดขึ้นได้ ก็มีอีกคนนี่แหละที่มาช่วยดูว่ามันbias หรือไม่ นี่แหละคือหนึ่งในสิ่งที่ดีของการทำงานกันเป็นทีม